Şeyma Taşkın

  Eskisi gibi değiliz artık. Yaşamlarımız,öğrendiklerimiz,kayıplarımız ve heveslerimiz... Yeniden bir şeyler hissetmeye yakın, bazı duyguların tekrardan canlanacağına dair umudumuz olduğunda hep bir ‘acaba...’ kelimesi peşimizi bırakmayacak.     Yok saymak bir kaçış yöntemi gibi gelecek. Kimimiz hiç belli etmeden içinde yaşayacak,kimimiz akmamaya yemin etmiş gözyaşlarını birilerine anlatacak. Kimimiz de hiç unutmadan sürekli o anı yaşayacak. Fakat artık hiç kimse eskisi gibi olamayacak. Kaçış yöntemi ne olursa olsun mutlulukla hatırlanan anılar bazen acı vermekten başka bir işe yaramayacak. Eksiklik duygusundan kurtulamayacağız. Sanki bir yerlerde bir şeyleri yanlış yapıyormuşuz gibi hissedeceğiz. Teselliler arayacağız ve bulacağız. Zamanın götürdüklerinin getireceklerinden değerli olduğunu fark edeceğiz. O eski günlerin değerini işte o zaman anlayacağız. Fakat artık geri dönmenin mümkün olmadığını,dönsek bile bizlerin de eskisi gibi olmadığımızı anlayacağız. Şu cümle yankılanacak beyn

  Rivayete göre birisi karşı tarafa kuvvetli bir şekilde yoğun duygular hissetmeye başladığı zaman kalbinde siyah bir leke oluşur. Zamanla bu lekenin büyüdüğü,hastalığa dönüştüğü söylenir. Bu leke Süveyda olarak adlandırılır. Süveyda aşkın tecelli ettiği yerdir. Şairler aşkın burada gerçekleştiğine inanır. Ayrıca kalpte gizlenen günah manasına da gelir. Kişi sevdiğinden başka bir şey düşünemez olur. Ona olan duyguları o kadar yoğunlaşır ki yemeden içmeden kesilir. Genellikle duygular tek taraflıdır. Kavuşmanın imkansız olduğu zamanlarda daha çok görülür. Bu hastalığın kuvvetli olduğu söylenir. İnce hastalık da denilmektedir. Kişiler kavuşsa bile    kalbindeki leke gitmezmiş. Gel zaman git zaman bu duruma “kara sevda” denilmiş. Ne zaman birisinin hayata dair heveslerinin bittiği görüldüğünde,zayıfladığında,depresyonda olduğu fark edildiğinde “kara sevdaya mı tutuldun?” Diye sorulurmuş. Kişinin derdine çare aramaya çalışırlarmış.  Bilge kişiler aşkı ilahi aşka çevirerek bir denge kurmaya

  Var olmaya çalıştıkça yokluğumun yankısında günbegün kaybolduğumu fark ediyorum. Ben neredeyim? Olmak istediğim kişi miyim? Ne için çabalıyorum ve çabalarım buna değecek mi? Çektiğim sancıların, beni ben yapan en önemli unsur olduğunu düşünüyorum. Gördüğüm olayların,dinlediğim hikayelerin,okuduğum kitapların hepsinden birer izler taşıyorum. Bir çok yaşama ev sahipliği yapmış fakat yaşayamamış bir bedenin içinde hapsolmuş gibiyim. Aramaktan yorulan derviş gün gelir olduğu yere çöker mi? Devam etmek için neyinin olması gerekir? İçinde taşıdığı heves bir gün biterse ne olur? Ben,aramaktan yorulan bir derviş. Yolumu bulamıyorum. Her şey olmaya çalıştıkça hiçbir şey olamadığımı görüyorum. Kendi hayatıma dokunmadan,insanların hayatına dokunmaya çalışıyorum. Var olmaya çalıştıkça daha çok,yok oluyorum. 

    Birçok insan günlük hayatında yaşadığı bir olayı daha önceden yaşamış gibi hissetmektedir. Genelde insanlar ilk kez geldiği bir yere daha önceden gelmiş olduğunu sanmaktadır. Bu olaya Fransızca’da “ zaten görülmüş” anlamına gelen ‘dejavu’ kelimesi denilmektedir. Dejavu o anda gördüğünüz ya da deneyimlediğiniz bir olayı daha önceden gördüğünüzü ya da deneyimlediğinizi sanma veya hissetme halidir. Bu yazıda dejavunun halk arasındaki , bilimdeki , kuramlardaki yeri incelenecektir. Dejavu yaşamanın psikolojik rahatsızlıklarla ilgisi olup olmadığı , islam dinine göre dejavunun ne olduğu saptalamaları anlatılacaktır.Dejavu hakkında çekilen filmlerden bahsedilecektir.   Halk arasında dejavu; Bu olayın nedenleri,halk arasında birçok şekilde izah edilmektedir. Kimisi reenkarnasyon,müneccimlik ya da geleceği görme gibi bilim dışı konulara bağlamaktadır. Bazı insanlar dejavu yaşadıktan sonra ardından gelen anı tahmin edebildiğini söylemektedir. Bundan dolayı halk arasında bazı kişiler deja