Eskisi gibi değiliz artık

 Eskisi gibi değiliz artık. Yaşamlarımız,öğrendiklerimiz,kayıplarımız ve heveslerimiz... Yeniden bir şeyler hissetmeye yakın, bazı duyguların tekrardan canlanacağına dair umudumuz olduğunda hep bir ‘acaba...’ kelimesi peşimizi bırakmayacak.  Yok saymak bir kaçış yöntemi gibi gelecek. Kimimiz hiç belli etmeden içinde yaşayacak,kimimiz akmamaya yemin etmiş gözyaşlarını birilerine anlatacak. Kimimiz de hiç unutmadan sürekli o anı yaşayacak. Fakat artık hiç kimse eskisi gibi olamayacak. Kaçış yöntemi ne olursa olsun mutlulukla hatırlanan anılar bazen acı vermekten başka bir işe yaramayacak. Eksiklik duygusundan kurtulamayacağız. Sanki bir yerlerde bir şeyleri yanlış yapıyormuşuz gibi hissedeceğiz. Teselliler arayacağız ve bulacağız. Zamanın götürdüklerinin getireceklerinden değerli olduğunu fark edeceğiz. O eski günlerin değerini işte o zaman anlayacağız. Fakat artık geri dönmenin mümkün olmadığını,dönsek bile bizlerin de eskisi gibi olmadığımızı anlayacağız. Şu cümle yankılanacak beynimizdeki her hücrede : “Sen eskiden güzeldin,biz eskiden güzeldik. Üzerinden çok geçti,biz de eskidik.”